---

Sluiting van de Stichting: 30 november 1959



naam van de oprichter (s): Martín Ortiz Romero / Manuel Marín / Balbina Osorio V. De Ortiz / Teodoro Loaiza / Laureano Loaiza / Carlos Echeverri / Manuel Tabares / Leonorcita Ortiz / Félix Gómez / Juan De Dios Holguín / Juan De La Rosa Jaramillo.



HISTORISCH OVERZICHT:



Het grondgebied waar het zich tegenwoordig bevindt in de gemeente Celia, werd in het begin bewoond door inheemse inwoners van Cauca. Ongeveer van 1895 tot 1902 zullen de decanterende putten die deze nomadische regio zal hebben en alleen de exploitatie veroorzaken van enkele zoutvlakten die daar werden gevonden, op de plaats die tegenwoordig bekend staat als het zout, grenzend aan het deel tussen de departementen Valle en Risaralda en de gemeenten La Celia en el Águila, respectievelijk. Jagen en de goedkeuring van sommige plantensoorten voor levensonderhoud waren complementaire activiteiten die in de regio werden uitgevoerd zonder een koloniserende bijdrage van deze eerste kolonisten.

Het stroomgebied van 1903 tot 1905 begon enkele inwoners van Antioque steden te verzamelen die bossen begonnen te openen en de eerste tekenen van landbouwproductie voortbrachten. Hout, maïs, bonen en inheemse producten waren de belangrijkste landbouwlijnen van die tijd. (De oorspronkelijke landbouwproductie omvatte niet de teelt van koffie, dit werd voorafgegaan door de teelt van weilanden voor de exploitatie van vee, suikerriet voor de productie van potten, bananen, cassave en groenten).

De inwoners van Antioquia, in het onmiddellijke midden van het territorium, de reizende klok, het paard, het heiligdom en Apia, waar ze wonen en samenleven met hun families.



De eerste kolonisten kwamen langs de route van de gemeente Balboa, net als in andere informatiebronnen. Balboa werd comfortabeler, op dezelfde manier, in de loop van het paard, voor de handel in landbouwproducten en de levering van consumptiegoederen die afkomstig waren van Manizales, Pereira en Cartago)

Het bassin van het jaar 1910 bleek een aantal zeer slecht gesloten gebouwen te zijn met een kleine constructie die diende als dak en tijdelijk onderkomen voor kolonisten en arbeiders.

In 1912 waren er verschillende slecht beheerde landgoederen, waaronder drie grote stukken land die de drie belangrijkste landgoederen van de regio vormden (El Salado, La Julia en La Celia), eigendom van de kolonisten van Antioquia en Caldense. ; Het was in deze tijd dat het departement Caldas werd opgericht (1905), dat nu behoort tot de regio die nu de gemeente La Celia bezet.

Onder de eerste kolonisten vallen de namen van Teodoro Luaiza, Laureano Loaiza op (het is belangrijk om het schrijven van hun achternamen te benadrukken dat sommige mensen aan hen relateren als broers en zussen en in dezelfde familierelatie); De heer Félix Gómez, Manuel Tabares, Martín Orozco, Juan de la Rosa Jaramillo, Teodoro Hoyos, Daniel Zapata, Francisco Luís Zapata, Leonorcita Ortiz en een kolonisator genaamd Bermúdez, wiens naam en kolonisatie-incidenten worden onderzocht.

Deze eerste kolonisten verzamelden zich en werden wakker om een ​​stuk bos en guidua te verblinden en in te pakken, op een vlakke plaats, aan de oevers van de rivier de Monos, om een ​​centraal dorp te bouwen zodat ze hun families en de families van de beheerders konden vestigen. naast het dienen als ontmoetingscentrum, markt, verzameling van producten en start- en ontmoetingspunt om landbouwproducten naar de zakencentra van Pereira, Cartago en Manizales te sturen en deze belangrijkste consumentenproducten te verkrijgen. om te voorzien in de basisbehoeften van de bezinkingsputten die toen in de regio woonden.

In 1914 werd een groot stuk land gekapt en werden 14 huizen gebouwd van guadua, hout uit de regio, een dak van modder en stro. Dit kleine huis stond bekend onder de naam Barcelona, ​​maar ook onder de naam Berlijn, maar vanwege de inwoners van de regio werd besloten om het op de naam van een van de meest populaire en erkende eigendommen te zetten, gebaseerd op de kolonisten die het zelf hebben gebouwd. basis zoals La Celia, heeft nieuwe dagen.





Het grondgebied is gelegen op coördinaten 4 59 noorderbreedte en 76 2 westerlengte, op de oostelijke helling van de westelijke Cordillera, het stedelijk gebied op een hoogte van ongeveer 1559 meter en 67 km van de hoofdstad van de staat Rio Grande do Sul. Het omvat 102Km2 wat overeenkomt met 2,54% van het totale grondgebied van het departement.

Het begrenst het noorden met de gemeente Santuario; in het zuiden met de gemeente Águila in het departement Valle; in het oosten met de gemeenten Santuario en Balboa en in het westen met de departementen Chocó en Valle.

Het komt overeen met de westelijke bergketen, het heeft de hoogste hoogte boven de Tatamá-heuvel met 3950 meter en de Altos de Morrón, Molinos de viento en La Julia, het grootste deel van de topografie is onderbroken en vertegenwoordigt meer dan 60%, golvend 35% en vlak terrein 5%. Het stedelijk gebied van de gemeente ligt op een alluviale kam gevormd door de Monos-rivier, die het stedelijk gebied met zeer steile hellingen omgeeft, de oostelijke helling van de stad verandert van steile oppervlakken, met 100% grotere hellingen, die zich in het oostelijke deel van de stad bevinden. dezelfde. 65% te veel betaald.

Het wordt voornamelijk gevormd door de rivier de Monos, die een lengte heeft van 25 km, en die een groot deel van het stedelijk gebied doorkruist, uitmondt in de rivier de Cañaveral, die de grens vormt met het departement Valle; de belangrijkste breuken in de gemeente zijn: Liboriana, La Cristalina, La Secreta, La Cascada, La Alejandría, La Manuela, La Sirena, El Clavel en El Tigre.

De belangrijkste voedselbron in de gemeente in het algemeen is de agrarische sector, voornamelijk het verbouwen van koffie op het veld, onder meer door schoonmaak, afval, bemesting, inzameling van geld; in tweede instantie is er de teelt van de dominante hartón-plant en het kleinste aandeel van andere gewassen zoals panelera cane en koud weer fruit. Door de relatie in het stedelijk gebied met het gemeentebestuur is het degene die de grootste vraag naar gekwalificeerde en ongeschoolde arbeidskrachten genereert, gevolgd door de sectoren onderwijs en gezondheidszorg en aangevuld door de informele economie met een verscheidenheid aan arbeidsvormen.

Economische activiteiten

De producten die de meeste inputs genereren voor de landbouwsector in de gemeente koffie, Dominicaanse hartón en suikerriet, kleine gewassen zoals maïs, bonen en groenten, sommige fruitbomen met koud weer zoals het huis in Castilla en Lulo, die voornamelijk worden gebruikt voor gezinsconsumptie en de verkoop van overschotten, wat een inkomend inkomen genereert; evenzo kleinschalige veehouderijactiviteiten zoals zeugen, pluimvee, veeteelt en visteelt, wat overeenkomt met een overschot gelijk aan 40% van de totale productie van 1800 kg / jaar, de belangrijkste soort die in Tila pía roja wordt geëxploiteerd.

Momenteel is er een ondersteuningscentrum dat momenteel niet over de nodige financiering beschikt voor zijn normale werking. Er zijn weinig commerciële entiteiten in de gemeente, vooral vanwege het lage productievolume en de onmogelijkheid om het product op de markt te houden. De straten van de gemeente die naar het stedelijk gebied leiden, bevinden zich voor het grootste deel in een staat en zorg, waardoor het transport van landbouwproducten voor hun commercialisering mogelijk is. Deze routes worden periodiek onderhouden.





Om te bezoeken in La Celia:

Het Tatamá National Park heeft een deel van de natuurlijke schatten van deze stad ondergedompeld in de bergen van de westelijke Cordillera en het grondgebied wordt bewaterd door de wateren van de rivieren Totuí, Cañaveral en Monos. De trappen, koffieplantages en het Ecologische Park zijn scenario's voor toerisme.

Partijen:

De traditionele vieringen van de Virgen del Carmen en de integratie van de Celia-familie vonden plaats in La Celia, die plaatsvonden in de maanden augustus.

---